قپی

زمانی ایران نفتکشهای کشورهای عرب را می‌زد و می گفت اصابت «موشکهای سرگردان» به آنها. انگار موشکها مثل شهاب هستند که بیایند و تصادفی به چیزی بخورند! از به‌هم‌زدن کنسرت موسیقی مشهد تا جلسه‌ی سخنرانی مطهّری تا هزار و یک عمل دیگر به دست خودسرهایی انجام می‌شود که معروف هستند ولی کسی آنها را نمی‌شناسد! آنها اسکله هم دارند و رئیس‌جمهور سالها پس از خاتمی می‌خواهد فعّالیّت اسکله‌های غیرمجازشان (که احتمالاً اندازه‌شان بزرگتر از سوزن قفلی است) متوقّف شود. وقتی ادبیات سیاسی یک مملکت به آمیزه‌ای از تعارف و کنایه و واژگان برره‌ای بدل شود،‌ انتظاری جز این نیست. دولت روحانی همه‌چیز را به پس از توافق هسته‌ای موکول کرده است، آیا پس از آن اوضاع فرق خواهد کرد؟ بهترین واکنش از آن اهل موسیقی بود که خودشان دست به کار شدند و کمپین به راه انداختند. مطهّری گفته است که اگر هواداران من به خیابان می‌آمدند،‌ آن گروه را جمع می‌کردند. راه همین است؛ وقتی اکثریّت جامعه از این برخوردها ناراضی است،‌ باید آنها را در برابر این اقلیّت پرسروصدا قرار داد.

  


وبلاگ ایمایان